Hoe zou je jezelf omschrijven als kunstenaar?
Ik ben als kunstenaar een laatbloeier, de liefde voor kunst is er altijd geweest maar de dagelijkse werkelijkheid was een vaste baan bij het Brabants Dagblad. Op mijn 50ebesloot ik mijn baan op te zeggen en fulltime met mijn passie aan de slag te gaan. Het geven van workshops, wederom om een inkomen te genereren, gaven me steeds meer inzicht in de technische aspecten van het portret boetseren. Door het zelfvertrouwen dat het me gaf werd ik steeds vrijer in het vinden van mijn eigen beeldtaal.

Wat was je verwachting?
Deelnemen aan de Nederlandse Portretprijs is voor mij uitstijgen boven mezelf. De heerlijke spanning van stap voor stap door alle selecties heen komen. De ontmoetingen met de andere kunstenaars is voor mij ook een reden om deel te nemen. We hebben dezelfde spanning, niemand dan alleen diegene die deelneemt snapt wat het met je doet. Natuurlijk hoop je te winnen maar ik koos heel vaak om mezelf te beschermen voor de teleurstelling. Als het dan toch gaat gebeuren is dat een heel bijzondere ervaring.
Het ontvangen van de prijs uit handen van
NoralyBeyer is als een film geweest. Echt een heel mooie ervaring.

Wat was de reactie vanuit de omgeving?
Zo ontzettend veel mensen hebben een reactie gestuurd en nog weken daarna zelfs. Ook heel veel mensen gingen kijken naar de expo en maakten foto’s en stuurde die naar me op, echt hartverwarmend.

Heeft het meer werk gegenereerd?
Ik heb twee opdrachten lopen maar ik denk dat deze al in de pijplijn zaten voor de bekendmaking. Ik denk zeker dat het winnen van de prijs me veel naamsbekendheid heeft opgeleverd.

Wat is het belang voor DNP voor de portretkunst?
Ik ben er van overtuigd dat DNP veel invloed heeft op de portretkunst, de manier waarop het op SocialMedia wordt gezien, de mensen die de expo bezoeken. Het is door de jaren dat het nu bestaat echt een begrip geworden.